|
|
Kerstmis
Kerstmis als het feest van de geboorte van Jezus
van Nazareth kun je ook opvatten als het feest van de komst van het licht.
De komst van het licht in een donkere wereld. In het groot: zoals natuurrampen
en oorlogen. Of in het klein: vrienden die je verliest, een handicap waar
je mee moet leren leven, verdriet waar je met niemand over kunt praten.
Kerstmis zet de schijnwerper als het ware voor
een moment op die onzichtbare andere kant: ons verlangen naar liefde en
gerechtigheid, onze hunkering naar humaniteit en vrede. Tegelijkertijd
laat kerstmis ons zien hoe bedreigd en kwetsbaar deze waarden zijn. Hoe
ze steeds opnieuw op het donker dat ze opslokt bevochten moeten worden.
Zoals Jozef en Maria een plek om hun kind geboren te laten worden moesten
bevechten op de machten van de duisternis die de deuren gesloten hielden.
Heiligheid van het menselijk leven
In het boek Spreuken (29:18) staat in de Willibrordvertaling
van 1975: "Waar het visioen ontbreekt, verwildert het volk" of zoals de
Nieuwe Bijbelvertaling van 2004 vertaalt: "Zonder profetie vervalt het
volk tot bandeloosheid". Je kunt ook zeggen: waar mensen gestopt zijn met
dromen, verliest het leven zijn glans en blijft het donker. Een visioen,
een droom, een profetie zo begrijp ik deze spreuk, kan ons helpen ons heden
en leven richting te geven.
Van oudsher hebben christenen hun visioen verbonden
met degene wiens geboorte ze met kerstmis vieren: Jezus van Nazareth. In
hem lichtte iets op van het mysterie van het leven. Van God. Precies op
dit punt onderscheidt het christelijk geloof zich dan ook van de andere
godsdiensten, namelijk dat God zich laat kennen in een mens. Daarom is
een van de namen die met Jezus verbonden worden: Immanuël. Dat betekent
letterlijk vertaald: God met ons. Hiermee accentueerde het christendom
een lijn die ook in het jodendom belangrijk is: die van de heiligheid en
bijzonderheid van het menselijk leven. In een mens, in ieder mens, licht
God op. Daar kunnen we hem vinden.
Het is dunkt me niet teveel gezegd dit een hoofdaccent
te noemen van het christelijke visioen. De christelijke droom. Een wereld
waarin ieder mens even hartelijk gerespecteerd wordt als God dit doet.
Lantaarnstok
Een treffend joods beeld voor een gelovige vind
ik altijd dat van de lanternsjtiek. De lantaarnstok. Vroeger moesten de
straatlantaarns elke avond door iemand worden aangestoken. Die deed dat
met een lange stok met een vlammetje eraan. Zo ook een gelovige: ook die
kan een ander aansteken. Maar hij moet daarbij wel goed weten dat hij het
vuur alleen maar overdraagt. De ander bezit zelf alles wat nodig is om
licht te kunnen geven.
Zo kunnen we Kerstmis met zijn symboliek van
licht en donker beleven als het feest dat ons uitnodigt ons visioen onder
woorden te brengen. Stil staan bij wat we doen en waarom. Bij mij is het
meestal zo dat ik een 'duwtje' van buitenaf nodig heb om mezelf weer eens
zulke vragen te stellen. Zo'n 'duwtje' is kerstmis. Zo'n 'duwtje' is dit
kind in de kribbe of voederbak. Wat is jouw visioen, vraagt hij mij. Wat
is jullie visioen, vraagt hij ons.
© JOHAN BLAAUW
naar begin |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|