www.
johanblaauw.nl
Ster
Net was het leven weer begonnenof ik kreeg bezoek: een ster
uit hemelsverre streken klopte
bij me aan, geschrokken door de triestheid
der door zure regen aangetaste wouden
huilde zij onafgebroken
tranen in mijn schoot.
Zwijgend brachten wij de uren door
elkaar begrijpend en omhelzend.
Onvermijdelijk het afscheid:
hier kon zij niet blijven,
zo ver van de oorsprong van haar licht.
Ik kon het, moest het wel begrijpen
ook al vloeiden nu bij mij de tranen,
vertellend al die keren eerder
dat ik gedwongen werd te scheiden.
In stilte lopend onder hoge bomen
vangt mijn oog bij helder weer
soms heel ver weg de ster
die zo bizar mijn route kruiste
op die wonderlijke avond
in het langzaam stervend woud.